Κυριακή 27 Ιουνίου 2010


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με αυτήν τη σειρά: 11
14
4
8
5
13
16
17
Αυτό το κειμενάκι:


Φάση πρώτη: Η φάση της ευτυχίας.
Στη φάση αυτή, το υποκείμενο, ξυπνάει ένα πρωί και νοιώθει ότι αρχίζει γι αυτό μια περίοδος χαράς και δημιουργίας. Ενέργεια το πλημμυρίζει και θετικές δονήσεις διαπερνούν το είναι του. Οι λόγοι που δημιουργούν αυτήν του τη διάθεση, είναι, σε γενικές γραμμές, συγκεχυμένοι. Μετά από χρόνιες μελέτες, έχω, παρ’ όλα αυτά, καταλήξει σε μερικά συμπεράσματα, τα οποία παραθέτω πιο κάτω...
Η αλλαγή του καιρού, αρχικά, σηματοδοτεί μία σειρά αλλαγών στη διάθεση του υποκειμένου. Στις αρχές της Άνοιξης γίνεται πιο δραστήριος, βγαίνει συχνότερα έξω απ’ το σπίτι¨ όχι γι’ άλλο λόγο, παρά για να χαζέψει τον κόσμο. Κι εδώ μία διευκρίνιση¨ όταν μιλάμε για κόσμο, από ’δω και πέρα θα τον ονομάζουμε «γυναίκες».
Η παρατήρηση, αλλά και η γενικότερη ενασχόληση με τις γυναίκες, είναι η κύρια ασχολία του, στη φάση της ευτυχίας, κι όταν αναφερόμαστε σ’ αυτά, θα τα ονομάζουμε απλά «εργασία του». Προσοχή¨ δεν είναι η δουλειά του, δεν βγάζει χρήματα, ούτε ζει απ’ αυτό. Είναι η εργασία του, ο τομέας που παράγει έργο, ο χώρος μέσα στον οποίο δημιουργεί. Τώρα βέβαια η ερώτηση «τι ακριβώς δημιουργεί με τις γυναίκες;» είναι λίγο δύσκολο να απαντηθεί, αυτό που «παράγει», αν και έργο τέχνης, σίγουρα δεν μπορεί να στολίσει έναν τοίχο στο σαλόνι, μπορεί όμως να στολίσει τη μνήμη. Είναι, δηλαδή, στην ουσία του, ένα κόσμημα στο θυμικό, με την ανικανοποίητη ένταση του καλλιτέχνη, να αναζητά διαρκώς μια κορύφωση, ανεβάζοντας την αξία του. Μετά λοιπόν την πάροδο του χρόνου, ο οποίος, στην περίπτωση που εξετάζουμε, δεν είναι ο καλύτερος γιατρός, αλλά ο μεγεθυντικός φακός, που κάνει τη συγκεκριμένη εμπειρία μεγάλη, ένα μικρό διαμάντι, αναπαύεται στα μαλακά μαξιλάρια του μυαλού.
Η εμπειρία λοιπόν είναι η λέξη κλειδί. Αυτή είναι η προσφορά του, αυτή είναι και το αντίτιμο που παίρνει, για να το χαρίσει απλόχερα στην επόμενη, δημιουργώντας ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι ευτυχισμένων, ή θυμωμένων, αλλά πάντως ικανοποιημένων γυναικών.


Άσχετο, καλός ο προβληματισμός και το Ψωμί Παιδία Ελευθερία...αλλά μην ξεχνάμε τον Έρωτα, γιατί ...πώς θα γίνει αλλιώς?

Φιλιά!!!!!
Άννα

Ανώνυμος είπε...

Έτσι βλέπουν τα μωρά απ` το καρότσι τον ουρτραυματίες στο φορείο,οι ξαπλωμένοι στο παγκάκι,ο Καβάφης στην ταινία του Σμαραγδή που μπλέκονταν τα βλέφαρά του (ως μωρό) με τα κλαδιά των δέντρων

Αγγελική

Unknown είπε...

και ξαφνικά μύρισε ελευθερία.....
Ωραία εικόνα!!!!!!